Nazwa forum

K_Piskorski

Moderator

Dołączył: 2016-12-02

Liczba postów: 59

Krzysiek 15, kino [ZAMKNIĘTY I ZABRANY]

[KP170, EXPLORATION UNIVERSAL]

Szum, stłumione tony muzyki i blade światło zwabiły nas do sporego pomieszczenia o zabitych oknach. Brudni, obszarpani, wygłodzeni ludzie siedzą wpatrzeni w obraz na popękanej ścianie, podczas gdy dwóch chłopaków opiekuje się kinowym projektorem, podłączonym do akumulatora ciężarówki. Dają nam znak, że możemy przysiąść się i oglądać. Leci akurat stara, kultowa komedia. Może to dobry pomysł, żeby na chwilę zapomnieć o wojnie?

> Zostajemy – czas jest cenny, ale chwila zapomnienia jeszcze cenniejsza. Siadamy i oglądamy ze wszystkimi. Patrz KP171.

> Odchodzimy – wojna to nie zabawa. Zamiast roztkliwiać się nad starymi filmami, lepiej znaleźć coś, co pomoże nam przeżyć. Kontynuujemy eksplorację.

KP171
Próbujemy znaleźć sobie miejsce i wreszcie udaje nam się wcisnąć w wolną przestrzeń przy bocznej ścianie sali. Trudno powiedzieć, co okazuje się bardziej fascynujące: sam film czy niezwykły wyraz na umęczonych wojną twarzach widzów. Zabiedzeni cywile, szabrownicy, małe dzieci, przemytniczki, starsze małżeństwa, dezerterzy razem to uśmiechają się, to ocierają łzy. Czujemy, że na chwilę połączyła nas jakaś trudna do opisania więź.

Przerywa ją huk. Drzwi po przeciwległej stronie sali padają pod ciosami kolb, a do środka wpada grupa uzbrojonych bandytów. Strzelają w sufit. Ludzie uciekają z krzykiem. Projektor wywraca się, rzucając na sufit czarne, splątane cienie.

My również pchamy się prędko w stronę wyjścia, które jest o wiele za małe. Uciekinierzy klinują się i przewracają, a ci z tyłu nie przestają napierać. Staramy się trzymać razem, ale siła spanikowanego tłumu jest niesamowita. Wszyscy tratują się, depczą po sobie, szarpią się i walą pięściami. Po uczuciu wspólnoty nie został nawet ślad. Cudem uchodzimy z życiem.

Rozdziel między bohaterów 2 rany.