Nazwa forum

Szymon Stoczek

Użytkownik

Dołączył: 2017-01-19

Liczba postów: 163

Szymon, [sewers], cud 2 - Petar

W wąskim przejściu udaje nam się wypatrzyć jakiś ruch. Mężczyzna ubrany wełniany płaszcz zaklinował się w ciasnym tunelu. Chciał przepchnąć się przez szczelinę z całym plecakiem i nie wiele brakowało, aby ten pomysł okupił życiem. Odcinamy kawałkiem noża sprzączki od plecaka wyswabadzając mężczyznę z pułapki. Jego podziękowaniom nie ma końca. Dzieli się z nami wyjętym z plecaka chlebem i opowiada, że wraz z bratem, Petarem ledwie uratował się z pogromu wsi. Oboje próbowali przedrzeć się do miasta przez kanały. Jego brat musiał gdzieś zbłądzić, ale chłopak nie traci nadziei, że uda mu się go odszukać. Oboje wiedzieli, że mogą musieć się rozdzielić, dlatego na wszelki ustalili miejsce spotkania, gdzie będą na siebie czekać. Chłopak prosi nas, abyście wskazali mu drogę na powierzchnię. 

>Jeśli posiadacie token „Dragan” rozpatrzcie SS73.
>Wskazujemy chłopakowi drogę i życzymy szczęścia w dalszych poszukiwaniach. Kontynuujmy eksplorację.

Jeden z nas rozdziawia usta. Ma wrażenie, jakby już kiedyś słyszał bardzo podobną historię. Ostrożnie wypytuje o imię chłopaka i czy Petar, aby nie miał problemów z nogami. Przypomina nam o mężczyźnie, który również szukał swojego zaginionego w kanałach brata... Jakie jest nasze zdziwienie, kiedy nagle dostrzegamy łzy radości w oczach Dragana. – To on żyje! Mówcie no, gdzie jest… Opowiadamy mu, że dom, w którym mieli się spotkać został zniszczony i że jego brat czekał w pobliżu naszego schronu, kiedy widzieliśmy go po raz ostatni. Chłopak wybucha śmiechem i prosi, abyśmy natychmiast zabrali go do miejsca, gdzie po raz ostatni widzieliśmy jego brata.

>Spełnijmy jego prośbę. Petar może jeszcze żyć. SS74.
>Wystarczy, że wskażemy mu drogę. Na pewno da sobie radę sam. Kontynuujmy eksplorację.

SS73.
Okolica wygląda jak powierzchnia księżyca. Po przystanku autobusowym nie został nawet ślad. Wątpimy, by przychodził tu jeszcze ktokolwiek poza zdziczałymi psami. Mylimy się. Przy kupce kamieni dostrzegamy klapę włazu, a potem czyjś cień. Mężczyzna porusza się o lasce. Jest jeszcze chudszy niż zapamiętaliśmy. Na nasz widok z niedowierzaniem kręci głową. – Ja wiedziałem, że ty się znajdziesz. Zawsześ się gubił, a potem znajdywał – mówi Petar, biorąc swojego brata w ramiona. - Ty za to zawsze tak samo uparty, umarłbyś, jakbyś tu dłużej na mnie czekał. – odpowiada Dragan. Długo jeszcze słuchamy podobnych wyznań, śmiechów i braterskich przekomarzań. Przez chwilę znowu wierzymy w cuda.

Misery wszystkich postaci spada do zera. Tej nocy nie rozpatrujecie Night Raids ani Residents.

[Druga część "cudu"]